O malarstwie Rudolfa Priebe

W wielu pejzażach główną rolę odgrywa wiatr oraz daleka, nieograniczona przestrzeń. Patrząc na prace artysty ukazujące morze odczuwamy tęsknotę za wolnością i niekończącą się przestrzenią.

czytaj dalej

Hilary

Wciągał widzów w świat swoich wizji, żywych, głębokich, przestrzennych, nie kryjąc, że namalowane kompozycje i narzucające się znaczenia wywodzą się w sensie formalnym z wycinków białego, rozmaicie oświetlanego papieru, z papieru zgniecionego ręką nerwusa lub niedoszłego samobójcy.

czytaj dalej

Barwne pergaminy Mojżesza Ryneckiego

„Bóg dał mi talent i w to nie sposób ingerować. Po prostu muszę robić to, co robię. Gdyby On nie chciał, żebym malował, nie miałbym potrzeby i tego ogromnego pragnienia uwiecznienia na papierze lub na płótnie tego, co widzę.”

czytaj dalej

Nasz artysta z dalekiego świata

„Zawsze przed przystąpieniem do malowania portretu starał się poznać charakterystyczne cechy osobowości modela oraz jego zewnętrznego wyglądu, jego zwyczaje, sposób poruszania się, reakcje. W tym celu seanse malarskie poprzedzał spotkaniami, rozmową, spacerem.”

czytaj dalej

Jan Rubczak i przeklęta wojna

Nagradzany medalami, członek dyrekcji krakowskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, wytworny grafik i odważny malarz, ale wciąż młodopolski cygan, nie bywał na odpowiednich salonach i przeto za życia nie znalazł należnego miejsca na mapie artystycznej Polski.

czytaj dalej

Do cna młodopolski Kamocki

Malowane z talentem, świetne warsztatowo, ale nie efekciarskie, raczej solidne płótna Kamockiego rychło poczną wypierać ze ścian salonów niewielkie pejzażowe precjoza pędzla jego mistrza.

czytaj dalej

Słońce na usługach Gersona

Wojciech Gerson był poważnym, uczciwym malarzem. Dziś wszyscy żałujemy, że nie rozwijał wielkiego talentu pejzażysty; pozostałby najpewniej w historii jako najwybitniejszy piewca polskich Tatr.

czytaj dalej

Wirtuoz fotografii – Henryk Mikolasch

Wszechstronnie wykształcony artysta fotografik, malarz, autor nowatorskich, naukowych opracowań i wpływowy dydaktyk – Henryk Mikolasch – za życia doceniony w wąskim kręgu ówczesnych fotografików, po śmierci został niemal całkowicie zapomniany.

czytaj dalej

Gmerk z serduszkiem i krzyżem

Bronisław Kopczyński, artysta, który wszystkie swoje liczne prace opatrywał sygnaturą z gmerkiem w formie serduszka z krzyżem, wraz z wedutami z motywem zabytkowych kamienic (…) przekazywał widzowi swój świat wewnętrzny i swoje widzenie realnego świata, robiąc to w sposób – trudno o inne określenie – uroczy.

czytaj dalej

Urok Rajmunda Kanelby

Zachwyciły mnie (…) niewyobrażalnie oryginalne kompozycje figuralne Rajmunda Kanelby. Niby nic, portrety dzieci i młodych kobiet, jasne, świetliste, frenetyczne często zatrzymane w ruchu, w szkicu gestu.

czytaj dalej

Pięć słów Kazimierza Mikulskiego

Artysta, który odnalazł niepowtarzalna formę, przylegającą do jego duchowego wnętrza, korzysta z jej niuansów, dociera do miejsc, które znalazły się wewnątrz odlewu, są więc niedostępne dla niepowołanych, penetruje je, i w rezultacie czasami robi niespodziankę widzom.

czytaj dalej

Teka Melpomeny

Życie towarzyskie i artystyczne Krakowa przełomu wieków rozwijało się koncentrując się zarówno w salonach, jak i przy stolikach modnych kawiarni.

czytaj dalej

Kometa Grottgera

Tak, Grottger, Polak z korzeniami francuskimi, szwajcarskimi, chorwackimi i węgierskimi, stał się symbolem walki o niepodległość Rzeczypospolitej.

czytaj dalej

Powrót Edwarda Okunia [część II]

Studiował sztuki piękne w pracowniach dobrych malarzy pedagogów w Warszawie, Krakowie, w Monachium i w Paryżu; wszędzie nie dłużej niż rok. Rozsadzał go temperament, śpieszno mu było do pracy na własny rachunek…

czytaj dalej

Po orbicie Kossaków [część II]

„Jerzy stał się więźniem pracowni, z której już nie mogło nic wyjść, jak sam mówił, prócz knotów przeznaczonych na długi, wydatki domowe i zobowiązania” – a jednak, co widać po owocach, gleba Kossakówki nawet w złym czasie nie była jałowa.

czytaj dalej

Zagadka Unierzyskiego

Odważna kompozycja, świetnie wyczute pasmo srebra między niebem a horyzontem, mistyczne oświetlenie – wszystko to w dziele, powiedzmy dziś, prekursora hiperrealizmu pociągało niezwykłością klimatu.

czytaj dalej

Muzy Stanisława Wyspiańskiego

W czasie pozowania do portretu (po lewej) zainteresowała Wyspiańskiego zmiana rysów, jaka nastąpiła u dziewczynki pod wpływem zmęczenia. Zamiast jej dać wypocząć, zrobił jej portret w tym stanie drugi raz, na tym samym kartonie. Rysy na drugim portrecie (po prawej) są jakby nieco zgrubiałe, wstążka osunęła się, włosy rozplotły.

czytaj dalej

Kurtyny Teatru Słowackiego w Krakowie

Wbrew oczekiwaniom organizatorów konkursu na kurtynę dla teatru miejskiego przedsięwzięcie to nie wzbudziło większego zainteresowania wśród artystów, a szczególnie tych „wielkich nazwisk”, na których najbardziej zależało pomysłodawcom.

czytaj dalej

Firma portretowa S. I. Witkiewicz

„Firma podejmuje się wykonania portretów poza lokalem firmowym jedynie w wypadkach wyjątkowych (choroba, podeszły wiek itp.), przy czym zagwarantowana musi być firmie skrytka, w której można by pod kluczem przechowywać nieukończony portret”.

czytaj dalej