Henryk Uziembło, artysta znany na rynku antykwarycznym głównie jako twórca scen rodzajowych utrzymanych w nurcie młodopolskiego zainteresowania kulturą ludową, był przede wszystkim grafikiem, plakacistą, twórcą witraży i polichromii oraz architektem wnętrz.
Tworzył kompozycje oddziałujące dużą skalą barw, a krytycy wielokrotnie podkreślali rolę koloru w malarstwie Pieńkowskiego.
W ostatnich dekadach Joniak malował często impastami tworząc zestawienia barwne, które oddawały witalność oglądanego świata.
Malował widoki rozległych pól i łąk, a ulubionymi motywami stały się samotne brzozy w pejzażu i polany kwitnących wrzosów. Przez współczesnych sobie był zresztą określany jako „malarz brzóz i liliowych wrzosów”.
Z wielkim pietyzmem dbał o równowagę między kolorem i formą. Zawsze te dwa uniwersalne elementy obrazu były podstawowym składnikiem konstrukcji płótna.