Malarz wiedźm i czarownic
Kim był tajemniczy Marian Wawrzeniecki? Człowiekiem, który posiadł wiedzę tajemną? A może właśnie jego posiadły demony?
czytaj dalej
O malarstwie Rudolfa Priebe
W wielu pejzażach główną rolę odgrywa wiatr oraz daleka, nieograniczona przestrzeń. Patrząc na prace artysty ukazujące morze odczuwamy tęsknotę za wolnością i niekończącą się przestrzenią.
czytaj dalej
Dwa arcydzieła Józefa Chełmońskiego
„W dziele Chełmońskiego powietrza ani słońca nie widzi się, a jednak widz staje przed nim w zadumie głębokiego sentymentu pól, pól pełnych powietrza i słońca i szumu skrzydeł.”
czytaj dalej
Hilary
Wciągał widzów w świat swoich wizji, żywych, głębokich, przestrzennych, nie kryjąc, że namalowane kompozycje i narzucające się znaczenia wywodzą się w sensie formalnym z wycinków białego, rozmaicie oświetlanego papieru, z papieru zgniecionego ręką nerwusa lub niedoszłego samobójcy.
czytaj dalej
Nie całkiem zapomniany Maurycy Trębacz
Doskonały rysunek i godna mistrza oszczędność środków malarskich to tylko część sposobów, którymi w tym realistycznym przedstawieniu rodzajowym młody artysta wydobył i nastrój, i psychologię.
czytaj dalej
W nurcie koloryzmu – Czesław Rzepiński (1905-1995)
Z wielkim pietyzmem dbał o równowagę między kolorem i formą. Zawsze te dwa uniwersalne elementy obrazu były podstawowym składnikiem konstrukcji płótna.
czytaj dalej
Barwne pergaminy Mojżesza Ryneckiego
„Bóg dał mi talent i w to nie sposób ingerować. Po prostu muszę robić to, co robię. Gdyby On nie chciał, żebym malował, nie miałbym potrzeby i tego ogromnego pragnienia uwiecznienia na papierze lub na płótnie tego, co widzę.”
czytaj dalej
Tadeusz Ajdukiewicz (1852-1916) – malarz dworów europejskich
„Gdy miał pracownię w Krakowie, gdy malował te obrazy i te manewra, które zwróciły nań najprzód uwagę cesarza, a potem Wiednia; gdy malował portret panny Reszke i swe prześliczne, najpiękniejsze według mnie obrazy wschodnie, to był już koniarzem i nadto gospodarzem rolnikiem w Bonarce.”
czytaj dalej
Mariana Trzebińskiego świadectwo niezależności
Nie wymagał od życia wiele, po perypetiach i perturbacjach losowych wymagał tylko, aby go szanowano. A z całą resztą sobie radził.
czytaj dalej
Łagodny mistyk – Jankiel Adler
„W reprodukcjach dawnych obrazów Adlera widać, jak gwałtem wyrywa się na pierwszy plan, przed malarza, to rwący się do głosu poeta, to muzyk, to znów filozof (…)”
czytaj dalej
Nasz artysta z dalekiego świata
„Zawsze przed przystąpieniem do malowania portretu starał się poznać charakterystyczne cechy osobowości modela oraz jego zewnętrznego wyglądu, jego zwyczaje, sposób poruszania się, reakcje. W tym celu seanse malarskie poprzedzał spotkaniami, rozmową, spacerem.”
czytaj dalej
Jadwiga Mehofferowa (1871-1956) – malarka i muza
Jadwiga i Józef pobierają się w 1899 roku. Odtąd na blisko pół wieku Jadwiga stała się muzą artysty, który uwieczniał żonę w niezliczonej ilości obrazów.
czytaj dalej
Jan Rubczak i przeklęta wojna
Nagradzany medalami, członek dyrekcji krakowskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, wytworny grafik i odważny malarz, ale wciąż młodopolski cygan, nie bywał na odpowiednich salonach i przeto za życia nie znalazł należnego miejsca na mapie artystycznej Polski.
czytaj dalej
Muza w cieniu pisarza. O Krystynie Herling-Grudzińskiej
Obrazy, które możemy podziwiać ukazują tylko część jej własnego świata – jasną część, podczas gdy mroczna, owiana na zawsze tajemnicą i niedopowiedzeniami, doprowadziła ją do przedwczesnej śmierci.
czytaj dalej
Poczet Łukaszowców. Jan Gotard
Kompozycje Gotarda, malowane jak gdyby kosmicznym pyłem, stawiały przed okiem widza znikomość ziemskiego bytowania, kruchość życia.
czytaj dalej
Poczet Łukaszowców. Bolesław Cybis
Bolesław Cybis zatrzymał to, o czym zwykle zapomina się natychmiast po przebudzeniu – zatrzymał sen. Dał go na zawsze widzowi.
czytaj dalej
Niepokorni. O Pomarańczowej Alternatywie
Tajną bronią Pomarańczowej alternatywy był śmiech, parodia, nieprzewidywalność, oryginalność i niezwykły urok happeningów. Major udowodnił przygnębionemu społeczeństwu, że „sytuacja jest zła, ale nie jest poważna”.
czytaj dalej
Do cna młodopolski Kamocki
Malowane z talentem, świetne warsztatowo, ale nie efekciarskie, raczej solidne płótna Kamockiego rychło poczną wypierać ze ścian salonów niewielkie pejzażowe precjoza pędzla jego mistrza.
czytaj dalej
Arcydzieła polskich mistrzów: „Spotkanie” Władysława Podkowińskiego
Jest to dzieło znakomite – pejzaż ukazany w porze zmierzchu jak i jednocześnie zbiorowy portret przedstawiony w plenerze. I wystarczy aby się zachwycić.
czytaj dalej
Pigmalion czy sybaryta – znaczy Władysław Czachórski
„Jak się człowiek zamaluje – pisał – kpi sobie z całego świata. Za nic nie oddałbym malarstwa za inną jaką karierę.”
czytaj dalej
Ludowe wizerunki Chrystusa Salvatora Mundi i „współcześni partacze”
Chrystus Salvator Mundi to inaczej Zbawiciel Świata. Wizerunek ten pojawił się w sztuce pod koniec XV wieku w epoce renesansu.
czytaj dalej
O dwóch obrazach Władysława Podkowińskiego z początków jego drogi malarskiej
„W obrazie „Wróżba” oranżowo-karminowa poświata, wypełniająca wnętrze zamkowej komnaty zaciera kontury i rysy twarzy skupionych na magicznym akcie postaci w zapożyczonych z piętnastego wieku strojach.”
czytaj dalej
Monument bez patosu – Felicjan Szczęsny Kowarski
Inteligencja plastyczna, umiejętność scalania obrazu, matematyka w oku i mózgu, całe to połączenie wystarczało aż nadto do stworzenia dzieł, którym dodatkowo sprzyjał znakomity warsztat malarski, rezultat studiów petersburskich u Dmitrija Kardowskiego.
czytaj dalej
Arcydzieła polskich mistrzów pędzla: „Kuropatwy” Józefa Chełmońskiego
„Oj, nie wiedziałem ja z jakiemi to wyjazd z kraju powiązany jest kolejami; tu całe moje życie wyrywa się ku wschodowi słońca (ku Polsce). Kuropatwy swojem odezwaniem się o zmroku raz za miastem obudziły we mnie całą moc tych pragnień, kiedy wrócić będzie można do kraju?”
czytaj dalej
Jak na szkle malowane. Malarstwo podhalańskie.
Najciekawszą cechą malowania na tylnej stronie szkła jest odwrotna kolejność malowania: od szczegółu do ogółu. Zaczyna się od konturów i szczegółów, następnie maluje się większe płaszczyzny, a na końcu tło.
czytaj dalej
Rozczarowany czarodziej. Los i dzieło Aleksandra Kotsisa
Nie bez kozery nazywano go polskim Rembrandtem. Malował, kogo chciał i kiedy miał na to ochotę, niezależny finansowo w odróżnieniu od grupy krakowskich kolegów, uciekających spod Wawelu.
czytaj dalej
Wojciech Kossak pod piramidami
Artysta zaplanował najpierw podróż do Kairu, aby poznać realia krajobrazu i sporządzić na miejscu szkice terenowe. We wrześniu 1900 roku w wyprawie do Egiptu towarzyszył mu znów Wywiórski.
czytaj dalej
Słońce na usługach Gersona
Wojciech Gerson był poważnym, uczciwym malarzem. Dziś wszyscy żałujemy, że nie rozwijał wielkiego talentu pejzażysty; pozostałby najpewniej w historii jako najwybitniejszy piewca polskich Tatr.
czytaj dalej
Malarze ukraińscy w krakowskiej ASP – Roman Sielski (1903-1990)
Roman Sielski „był uosobieniem artysty ze swoją wąską „elgrekowską” głową o ogromnych ciemnych oczach w zbyt szczupłej twarzy”.
czytaj dalej
January Suchodolski z przodu i z boku
Nazywano go polskim Vernetem. I rzeczywiście, nieodrodny początkowo uczeń mistrza, Suchodolski niekiedy wręcz powtarzał motywy kompozycyjne francuskiego mistrza i pedagoga artystycznego Horacego Verneta.
czytaj dalej
Artyści polscy na wystawach w Pittsburghu w latach 1923-1938
Wystawy malarstwa organizowane w Carnegie Institute w Pittsburghu miały na celu prezentowanie i promowanie współczesnej sztuki światowej oraz budowę kolekcji muzeum określanej jako „old masters of tomorrow”.
czytaj dalej
Anielskie granie w polskim malarstwie ludowym
W tych radosnych obrazach słychać jak ludowe aniołki skocznie przygrywając na góralskich instrumentach towarzyszą Matce Bożej.
czytaj dalej
Stanisław Masłowski – coraz mniej nieznany
„Był jednym z naszych najpierwszych ‘wrażeniowców’-realistów. Z akwarelowym blokiem, farbami i trochą wody zaszywał się w trawę, krzaki, w redliny kartofli lub bruzdy kapusty i tam z pasją i zupełnym przekonaniem oddawał świat widzialny.”
czytaj dalej
Działalność ZPAP w okresie międzywojennym
„Artyści znają wartość swej sztuki i znają się pomiędzy sobą najlepiej – pragnęli więc stworzyć własną siedzibę – i być gospodarzami u siebie w domu.”
czytaj dalej
Widma czarta, obrazy zarazy – znaczy Gierdziejewski
„Czy ja to życie, nawiązane w ogniu łez, szału i natchnień, zamieniłby na życie spokojne w zakreśleniu familijnym? O nie, nie, nigdy; dla mnie trzeba walk i goryczy jak ognia salamandrze.”
czytaj dalej
ZPAP w Krakowie – początki działalności
„W Krakowie nie było miejsca – oprócz Pałacu Sztuki – gdzie głowę mógłby przychylić malarz” – pisał malarz i grafik Leon Kowalski, jeden z pomysłodawców i współorganizator nowego stowarzyszenia.
czytaj dalej
Decyzje Eugeniusza Gepperta
„Uwolniłem się od pewnej stylizacji (…), nastąpiło wyraźne wzbogacenie koloru – słowem, uzyskałem większą swobodę w realizowaniu mojej wizji.”
czytaj dalej
Malarze ukraińscy w krakowskiej ASP – Iwan Trusz (1869-1941)
„Gdybym miał krótko scharakteryzować Iwana Trusza – nazwałbym go poetą słońca. Słońce z niewyczerpanym skarbem efektów światła dominuje w każdym jego obrazie…”
czytaj dalej
Wirtuoz fotografii – Henryk Mikolasch
Wszechstronnie wykształcony artysta fotografik, malarz, autor nowatorskich, naukowych opracowań i wpływowy dydaktyk – Henryk Mikolasch – za życia doceniony w wąskim kręgu ówczesnych fotografików, po śmierci został niemal całkowicie zapomniany.
czytaj dalej
Gmerk z serduszkiem i krzyżem
Bronisław Kopczyński, artysta, który wszystkie swoje liczne prace opatrywał sygnaturą z gmerkiem w formie serduszka z krzyżem, wraz z wedutami z motywem zabytkowych kamienic (…) przekazywał widzowi swój świat wewnętrzny i swoje widzenie realnego świata, robiąc to w sposób – trudno o inne określenie – uroczy.
czytaj dalej
Spojrzenie Jacka Mierzejewskiego
„Malarstwo Mierzejewskiego jest przede wszystkim poszukiwaniem wielkiej, prostej, monumentalnej formy. W uproszczeniach tych dochodzi on do ostatnich niemal granic syntezy.”
czytaj dalej
W paryskiej pracowni Konstantego Laszczki
Laszczka spędził w Paryżu ponad pięć lat. Studia paryskie przyniosły artyście doskonałe opanowanie warsztatu rzeźbiarskiego i znajomość dokonań rzeźby francuskiej.
czytaj dalej
Urok Rajmunda Kanelby
Zachwyciły mnie (…) niewyobrażalnie oryginalne kompozycje figuralne Rajmunda Kanelby. Niby nic, portrety dzieci i młodych kobiet, jasne, świetliste, frenetyczne często zatrzymane w ruchu, w szkicu gestu.
czytaj dalej
Włodzimierz Konieczny – zapomniany rzeźbiarz i grafik
Prac jego zachowało się niewiele – tworzył krótko, część gipsów została zapewne w Paryżu, gdyż „Konieczny znanym był w kole przyjaciół swych i kolegów z absolutnej niefrasobliwości w stosunku do już wykonanych przez siebie prac rzeźbiarskich i rysunków.”
czytaj dalej
Siemiradzki, antyczne ciała i Polska
Niezbity to fakt, że Henryk Siemiradzki osiągnął szczyty maestrii malarskiej. Powierzchnia jego malowideł to szorstka faktura, budowana głównie z impastu.
czytaj dalej
„Klejnoty miasta Krakowa” – album z chromolitografiami Juliusza Kossaka i Stanisława Tondosa
Do pracy przy cyklu widoków miejskich przystąpili wspólnie dwaj wybitni artyści: Juliusz Kossak, niekwestionowany mistrz akwareli i malarz koni oraz Stanisław Tondos, krakowski „dokumentalista”.
czytaj dalej
„Malarz z panów” – Henryk Rodakowski
Zachwyconemu a wstrząśniętemu Norwidowi obraz przywodził na myśl przeszłość, „co się rozdziera i kona”. Paryż bił brawa młodemu malarzowi, twórcy tyleż znakomitemu, ile inteligentnemu.
czytaj dalej
Jan Raszka (1871-1945) – rzeźbiarz i pedagog
Jan Raszka – niegdyś bardzo ceniony rzeźbiarz i medalier – jest współcześnie twórcą niemal zapomnianym. Większość wybitnych realizacji rzeźbiarskich Raszki zniszczona została w latach wojennych.
czytaj dalej
Gdzie Kozakiewicz, tam Streitt
Przedstawicielom kolonii polskiej w Monachium służyło wówczas spokojne miasto nad Izarą. Nazywano je po domowemu Mnichowem.
czytaj dalej
W krakowskiej pracowni Konstantego Laszczki
W pracowni Laszczki wykształciło się blisko dwustu uczniów, z których znaczna część po ukończeniu studiów zdobyła sławę i uznanie, wpisując się na stałe w historię polskiej rzeźby.
czytaj dalej
Piłsudski, artyści, falstart Witkacego
Po roku 1926 Witkacy zakrzątnął się i uzyskał zgodę na portretowanie Józefa Piłsudskiego. Aż tak bardzo mu na tym zależało? No!…
czytaj dalej
Zbiory Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie
W zbiorach Muzeum ASP badacze współczesnej sztuki polskiej mogą poznać początki drogi twórczej i przyjrzeć się wczesnym działaniom wielu uznanych artystów.
czytaj dalej
Pankiewicz i mecenasi
Bardziej utalentowany, czy bardziej inteligentny? Oczytany, niełatwy do rozszyfrowania, zaskakiwał współczesnych artystycznymi woltami.
czytaj dalej
MONACHIJCZYCY: Michał Gorstkin Wywiórski (1861-1926)
Czy był to surowy pejzaż górski we wczesnych kompozycjach o tematyce orientalnej, morze ze spienionymi falami, czy też rzeka wijąca się wśród nadnoteckich łąk – pejzaż zawsze ukazywał na płótnie z całą prawdą i realizmem, zachowując jednocześnie nastrój całej kompozycji.
czytaj dalej
Mistrz Matejki, przyjaciel wieszczów, czyli Wojciech Korneli Stattler
To Mickiewicz podsunął Stattlerowi temat ze Starego Testamentu… o zakamuflowanej tendencji patriotycznej. I tak to artysta postanowił zinterpretować fragment Pierwszej Księgi Machabejskiej.
czytaj dalej
„Czarodziejska góra” w Kościelisku. O artystach i dawnym sanatorium Dłuskich.
Rafał Malczewski w swoich wspomnieniach z Zakopanego pisał: Porządny gruźlik z cenzusem jechał do sanatorium dr Dłuskich. Tam leczono się uczciwie.
czytaj dalej
Pięć słów Kazimierza Mikulskiego
Artysta, który odnalazł niepowtarzalna formę, przylegającą do jego duchowego wnętrza, korzysta z jej niuansów, dociera do miejsc, które znalazły się wewnątrz odlewu, są więc niedostępne dla niepowołanych, penetruje je, i w rezultacie czasami robi niespodziankę widzom.
czytaj dalej
Wojciech Kossak w Ameryce
Wojciech Kossak snuł plany wyprawy za ocean wraz z synem Jerzym, ale nie udało mu się przekonać go do odbycia tak dalekiej podróży morskiej.
czytaj dalej
Jonasz Stern. Cena życia
„Budzę się przed świtem i odczuwam ulgę, że to jest moje łóżko w Krakowie i nie muszę wstawać, żeby z getta iść przez trzy i pół godziny do pracy.”
czytaj dalej
Malarze ukraińscy w krakowskiej ASP – Ołeksa Nowakiwski (1872-1935)
< p align="justify">Ognista żywiołowość artysty, który w ramach zaklął dziwy natury, żywotność piasku i kamienia, kołysanie kwiatu i trawy, drganie słońca na skale – to pejzaż Nowakowskiego.
czytaj dalej
Pojedynek malarzy i prawdziwa wojna
Kisling wkroczył tryumfalnie, zraniony i opatrzony, zauważył: – Sądząc po twoim wyglądzie wydaje się oczywiste, że Polska właśnie uległa czwartemu rozbiorowi!
czytaj dalej
Teka Melpomeny
Życie towarzyskie i artystyczne Krakowa przełomu wieków rozwijało się koncentrując się zarówno w salonach, jak i przy stolikach modnych kawiarni.
czytaj dalej
Rzeźbiarze w Zakopanem
W wizji Stryjeńskiego: Szkoła powinna być terenem wiecznie żywych eksperymentów oraz polem do popisu dla wyobraźni plastycznej uczniów.
czytaj dalej
Wbrew przeciwnościom
Nie powinna więć dziwić także ogromna determinacja artystów i możliwość przełamywania wszelkich barier, żeby tę sztukę tworzyć.
czytaj dalej
J.B. Grabowski – romantyczny portrecista lwowski
Między Krakowem a Lwowem krążyła piosenka: „Daj mnie mężu malować, jeśliś jest bogaty, Grabowski twarz wykona, a Matejko szaty.”
czytaj dalej
Arcydzieła polskich mistrzów pędzla: Aleksander Gierymski „Powiśle”
Dzieje warszawskie Gierymskiego i Witkiewicza są jedną z najbardziej dramatycznych i żarliwych walk o malarstwo polskie i jego rangę społeczną.
czytaj dalej
MONACHIJCZYCY: Marian Zarembski (1860-1918)
Marian Zarembski, artysta dzisiaj prawie nieznany, był w swoim czasie jednym ze znaczących przedstawicieli realizmu w malarstwie polskim.
czytaj dalej
Mistrz koloru – Szary Brat
Trzeba próbować, działać. To, co Adam Chmielowski namalował w latach 1873-1888, ustawiło go w pierwszym szeregu polskich artystów wszechczasów.
czytaj dalej
MONACHIJCZYCY: Władysław Szerner (1836-1915)
Z pracownią Józefa Brandta sąsiadowała bezpośrednio pracownia Władysława Szernera, malarza, ilustratora i rysownika urodzonego w Warszawie w 1836 roku.
czytaj dalej
Trzeci start Chełmońskiego. Przyjaciele i uczennica
Józef Pankiewicz i Władysław Podkowiński malowali swoje rozświetlone pejzaże, mając w tle „Czwórkę” Chełmońskiego, która pozostała w paryskiej pracowni.
czytaj dalej
10 obrazów, które musisz obejrzeć w Muzeum Narodowym we Wrocławiu
W 1946 roku przekazano ze zbiorów muzealnych Lwowa i Kijowa grupę dzieł i tak zaczęła powstawać kolekcja Sztuki Polskiej Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
czytaj dalej
Jerzy Potrzebowski. Powojenny Chełmoński
W przeciwieństwie do swoich kolegów tworzących awangardowe dzieła w Grupie Krakowskiej, Jerzy Potrzebowski wysoko cenił XIX-wieczne malarstwo.
czytaj dalej
Gry z przestrzenią. Katarzyna Kobro
Jej prace rzeźbiarskie – odważne i nowatorskie, jej teksty teoretyczne o sztuce, niejednokrotnie spotykały się z krytyką i niezrozumieniem współczesnych.
czytaj dalej
Tadeusz Gronowski. Mistrz polskiego plakatu
Tadeusz Gronowski – prawdziwy człowiek renesansu pracował bez wytchnienia nad kolejnymi zamówieniami, nie dzieląc ich na lepsze i gorsze.
czytaj dalej
Kolekcja malarstwa polskiego Ignacego Korwin-Milewskiego
Czy możemy wyobrazić sobie kolekcje muzealne malarstwa polskiego bez „Babiego lata” Józefa Chełmońskiego czy „Stańczyka” Jana Matejki?
czytaj dalej
Uczniowie i przyjaciele Jana Stanisławskiego
Choć każdy inny, ani jeden twórca z grupy nie wyzbędzie się tego dobrego, czym przeniknął w szkole pejzażu założonej przez Jana Stanisławskiego.
czytaj dalej
Życie to nie bajka. Jan Marcin Szancer
Czy należy zabić pamięć? Wrócić do zerowego punktu pogodnej, głupiej beztroski? Nagle zdaję sobie sprawę, że wcale bym nie pragnął takiego zapomnienia.
czytaj dalej
Konrad Winkler. Najbardziej zagorzały polski formista
Żywe, czasem kontrastujące ze sobą barwy i dziecięcy sposób malowania pochłonął go nawet wtedy, gdy inni artyści zafascynowali się nowymi nurtami.
czytaj dalej
MONACHIJCZYCY: Jan Chełmiński (1851-1925)
„Ruch w nich, życie, wrzawa ogromna, a wszystko to razem jasne, świetne i z przedziwnym smakiem wykonane, ni zanadto, ni za mało.”
czytaj dalej
Poeta malarstwa – Eugeniusz Zak
Zwiewne sylwetki ludzi o nieważnej płci, o twarzach albo uduchowionych, albo do cna zżartych nałogiem, w półmrocznych, oszczędnych dekoracjach.
czytaj dalej
Widoki Tatr Sotera Jaxy-Małachowskiego
Soter Jaxa-Małachowski wraz z żoną w latach 1907-1909 opuścił Kraków i zamieszkał w Zakopanem, wynajmując willę Pyszna przy Chramcówkach 22.
czytaj dalej
Chełmoński wśród ptaków
„Nie było ptaka, którego by nie znał, (…) a obyczaj ptactwa wędrownego podniósł poetycznością do godności dzieła sztuki” – zanotował biograf artysty.
czytaj dalej
Panorama Siedmiogrodzka
Jan Styka zamówienie przyjął, a jako temat przyszłej panoramy wybrał motyw bitwy pod Sybinem dowodzonej przez gen Bema w dniu 11 marca 1849 roku.
czytaj dalej
Pankiewicz w ciemnościach
„Całymi daniami przesiaduje w domu, mało pracuje, a jeżeli wychodzi, to w nocy, nocny pejzaż zaczyna go wtedy pociągać.”
czytaj dalej
Chełmoński – genialny barbarzyńca
Gdy zestawienia form i kolorów w malowanym obrazie wreszcie zgodziły się Chełmońskiemu z wizją, wykrzykiwał radośnie: Szoj!
czytaj dalej
Ferdynand Ruszczyc „Z brzegów Wilejki”
„Szyszkin bardzo chwalił (…) pytał, czym się urodził na brzegu morza i czy lubię morze. Powiedziałem, że to mój ulubiony żywioł.”
czytaj dalej
10 najpiękniejszych obrazów polskiego impresjonizmu
Wielu naszych twórców nie uważało się za impresjonistów, ale często tworzyło pod wpływem tego nurtu i czerpało z jego zdobyczy w niektórych swoich obrazach.
czytaj dalej
Wzloty i dylematy Andrzeja Wróblewskiego
Andrzej Wróblewski opisuje rysunki lakonicznie – ale już z myślą o zatrważających obrazach, które w jego pracowni powstaną parę lat później.
czytaj dalej
Arcydzieła polskich mistrzów: „Wieczór nad Sekwaną” Aleksandra Gierymskiego
Eugeniusz Delacroix, wybitny francuski malarz uważał, że nie ma wielkiego artysty bez arcydzieła, które definiuje jako dzieło najwyższej wartości.
czytaj dalej
Arcydzieła polskich mistrzów: „Ule na Ukrainie” Stanisławskiego
Jan Stanisławski zwany był „wielkim malarzem małych obrazów”. Na początek jednak zajrzyjmy do „Wesela” pióra Stanisława Wyspiańskiego.
czytaj dalej
Arcydzieła polskich mistrzów: „Sprawa u wójta” Józefa Chełmońskiego
Jeden z biografów artysty pisał, że „Chełmoński był wielkim pejzażystą i malarzem chłopa polskiego, stał się też niezrównanym malarzem koni”.
czytaj dalej![Tatry w sztuce polskiej [część III]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2021/11/ow_tatry3-400x250.jpg)
Tatry w sztuce polskiej [część III]
Wielka Wojna oszczędziła Zakopane, które stało się zapleczem dla Legionów Polskich i azylem dla uciekinierów – w tym wielu artystów.
czytaj dalej
Gorstkin-Wywiórski – talent na rusztowaniach
O, było kilku speców od białego szaleństwa, ale takiej syntezy i hiperrealistycznej postawy wobec szczegółów natury każdy mógł Wywiórskiemu pozazdrościć.
czytaj dalej
Arcydzieła polskich mistrzów: „Planty o świcie” Stanisława Wyspiańskiego
„Od dzieciństwa ukochaniem Wyspiańskiego był stary Kraków. Przylgnął do niego sercem i wyobraźnią raz na zawsze.”
czytaj dalej
MONACHIJCZYCY: Zygmunt Sidorowicz (1846-1881)
Cezary Jellenta: „Mają i Niemcy swój pejzaż stimmung’owy, a Francuzi „paysage intime”, ale pejzaż polski przewyższa oba uczuciowością.”
czytaj dalej
Słoneczny fenomen „Prusza”
Mistrz Tadeusz Pruszkowski, zwany przez jednych Pruszem, przez drugich Grubasem, miał w sobie to coś, co się nazywa podejściem.
czytaj dalej
Arcydzieła polskich mistrzów: „Orka na Ukrainie” Leona Wyczółkowskiego
I tak w roku następnym, na podstawie wcześniejszych studiów plenerowych, powstaje jedno z najwybitniejszych dzieł artysty, „Orka na Ukrainie”.
czytaj dalej
Impresjonizm importowany. Józef Pankiewicz w Kazimierzu Dolnym
Kazimierz Dolny jest impresjonistyczny, a nawet ekspresjonistyczny – tak powiedział mi spotkany w tym miasteczku pewien poeta i malarz.
czytaj dalej
Aleksandra Gierymskiego trzy bronowickie obrazy z krakowskich Sukiennic
Aleksander Gierymski po kilku latach nieobecności w Polsce przyjeżdża w drugiej połowie 1893 roku prosto z Paryża do ojczyzny i udaje się do Krakowa. Do rodzinnej Warszawy nigdy nie powróci. Deklarował wcześniej nawet całkowite zerwanie więzi z Polską....
czytaj dalej
Podróż dookoła świata z Aleksandrem Laszenką
„Laszenko darzy nas słońcem i mgłami Egiptu, czaruje swoją pogodną melancholią, przekonywa po mistrzowsku do tej bajecznej krainy słońca.”
czytaj dalej
9 obrazów z widokiem Krakowa na obrazach młodopolskich malarzy
Czy jest wdzięczniejsze miasto w Polsce dla malarzy niż Kraków? Niech odpowiedzą nam młodopolscy malarze (i jeden dziewiętnastowieczny!) i ich weduty.
czytaj dalej
Aleksander Gryglewski. Tragedia pejzażysty
Aleksander Gryglewski był w swoim fachu cudotwórcą, osiągał to, co nie zostało nazwane, a co osiągają tylko autentyczni artyści.
czytaj dalej
MONACHIJCZYCY: Włodzimierz Łoś (1849-1888)
Poeta stepu i kozaczyzny, fanatyczny wielbiciel podolsko-ukraińskiej przyrody. Malował Kozaków, ukraińskie karczmy, wiatraki i przewozy.
czytaj dalej
Arcydzieła polskich mistrzów: “Autoportret z żoną” Stanisława Wyspiańskiego
Patrząc na te dwa dzieła Stanisława Wyspiańskiego razem, możemy zrozumieć więcej, niż czytając setki zapisanych stron o jego związku z Teosią.
czytaj dalej
Stanisław Witkiewicz w dżinsowej kurtce
„Witkiewicza widywałem zawsze ubranego w szary garnitur marynarkowy, w serdaku, na głowie czarny miękki kapelusz z wielkim rondem, a w ręku laska, zwykły kijek.”
czytaj dalej
500 lat temu zawieszono Dzwon Zygmunta. Artystyczna wizja Jana Matejki
To jeden z najważniejszych polskich symboli narodowych. Według planu odzywa się tylko dwadzieścia pięć razy w roku – w święta narodowe i kościelne.
czytaj dalej
Arcydzieła polskich mistrzów: „Ziemia” Ferdynanda Ruszczyca
Od tego czasu Ferdynand Ruszczyc żyć będzie jeszcze lat dwadzieścia osiem i już nigdy nie rozstawi sztalug z czystym płótnem do zapełnienia.
czytaj dalej
Jan Stanisławski i uczniowie z kolekcji Wandy i Leonarda Pietraszaków
Wybitny aktor wraz z żoną ofiarowuje wybitny zbiór obrazów bydgoskiemu muzeum. Takie rzeczy zdarzają się niezwykle rzadko.
czytaj dalej
Arcydzieła polskich mistrzów: „Wiosna” Leona Wyczółkowskiego
Na wszystkich wersjach widzimy jednak to samo wnętrze. Przez otwarte na oścież okno powiewa firanka do wnętrza pokoju, a za oknem kwitnąca renkloda.
czytaj dalej
Kolekcja z dworku Mitery. Nieznane prace Zygmunta Waliszewskiego
Prace odnalezione w dworku Kazimierza Mitery na krakowskim Podgórzu pozwoliły na doprecyzowanie wczesnej twórczości Zygmunta Waliszewskiego.
czytaj dalej
Arcydzieła polskich mistrzów: „Introdukcja” Jacka Malczewskiego
Pisanie o twórczości Jacka Malczewskiego od zawsze wydaje się czynnością niezwykle ryzykowną, choć to jeden z najbardziej rozpoznawalnych malarzy polskich.
czytaj dalej
Władysław Jarocki. Dla sztuki i dla kolegów
Spośród obrazów, które pozostawił, największą wartość stanowią te, których geneza wywodzi się z podróży – w Karpaty, na Krym, Huculszczyznę, jak i w Tatry.
czytaj dalej
Arcydzieła polskich mistrzów: „Wiatr halny” Stanisława Witkiewicza
Warszawa straciła, Zakopane zyskało. Przebywał Witkiewicz w stołecznym mieście lat piętnaście, po przyjeździe z akademii w Monachium.
czytaj dalej
„Barbizon Wiśniowski”
„Mamy już Krakowskie – Ateny, Kaszubską – Szwajcarię, Warszawski – Paryż, tu jest WIŚNIOWSKI – BARBIZON”, mówił wpis umieszczony w Księdze Gości dworu.
czytaj dalej
Arcydzieła polskich mistrzów: „Marsz żałobny” Władysława Podkowińskiego
Nadzwyczaj rzadko zdarza się, aby w muzeach i to z przymiotnikiem „narodowe”, prezentowane było na ekspozycji stałej działo malarskie jeszcze nieukończone.
czytaj dalej
Manggha: „Mieszkam kątem u moich zbiorów”
Kim był człowiek, który wywarł wpływ na kształt nadwiślańskiego impresjonizmu i zdecydowanie europejskiego odłamu Młodej Polski?
czytaj dalej
Współprace. Jak artyści malowali wielkie dzieła
Dlaczego artysta-malarz miałby rezygnować ze swojej jedynej wizji i dzielić się ideą, a także ewentualnym sukcesem dzieła?
czytaj dalej
Arcydzieła polskich mistrzów: „Dziewczynka z chryzantemami” Olgi Boznańskiej
„Boznańska widzi i odczuwa jasno świat otaczający i idzie najkrótszą, bo prostą drogą do zaklinania swych wrażeń w zmysłową formę”.
czytaj dalej
Arcydzieła polskich mistrzów: “Spowiedź” Wlastimila Hofmana
„Był Hofman artystą zdumiewającym. Głównie wskutek faktu, że jak żaden inny malarz podzielił się na dwóch rażąco różnych Hofmanów.”
czytaj dalej
Władysław Malecki. Skarb wędrownego malarza
Po sforsowaniu drzwi panowie zastali we wnętrzu widok… symboliczny. Krzyk: polski malarz Władysław Malecki umarł z głodu!
czytaj dalej
Arcydzieła polskich mistrzów: „Dziwny ogród” Józefa Mehoffera
Jest upalne lato 1902 roku. Józef Mehoffer, udaje się wraz z rodziną do podkrakowskiej wsi. Tam maluje obraz, który do dzisiaj zachwyca swoją niezwykłością.
czytaj dalej
Wytworna samotność Witolda Wojtkiewicza
Ucieczki, porwania królewien, swaty, rozstania, uniesienia i dramaty, wstawione w baśniową scenerię, są odzwierciedleniem wolności twórczej Wojtkiewicza.
czytaj dalej
Kometa Grottgera
Tak, Grottger, Polak z korzeniami francuskimi, szwajcarskimi, chorwackimi i węgierskimi, stał się symbolem walki o niepodległość Rzeczypospolitej.
czytaj dalej
Soter Jaxa-Małachowski – malarz morza
Soter Jaxa-Małachowski wyruszył w podróż nad Bałtyk już w 1920 roku. Odtąd regularnie, niemal corocznie spędzał miesiące letnie w tych okolicach.
czytaj dalej
Artyści krakowscy nad Bałtykiem
Wraz z odzyskaniem przez Polskę dostępu do morza, rozpoczął się w kraju etap intensywnego popularyzowania tematyki morskiej.
czytaj dalej![Stimmung – czyli cały Maksymilian Gierymski [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2020/08/ow_gierymski_maks2-400x250.jpg)
Stimmung – czyli cały Maksymilian Gierymski [część II]
Ogromnie ceniony w monachijskiej kolonii malarzy polskich, stawiany był na równi z mistrzami znanymi i funkcjonującymi od dziesięcioleci nad Izarą.
czytaj dalej![Stimmung – czyli cały Maksymilian Gierymski [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2020/08/ow_gierymski_maks-400x250.jpg)
Stimmung – czyli cały Maksymilian Gierymski [część I]
Maksymilian Gierymski – syn dozorcy terenów należących do szpitala wojskowego, urzędnika carskiego średniej rangi, muzykalnego domowego tyrana.
czytaj dalej
Nie tylko poeta. Rysunki Krzysztofa Kamila Baczyńskiego
Człowiek-legenda, najwybitniejszy poeta z „pokolenia Kolumbów”, poeta Apokalipsy spełnionej, ale także sprawny rysownik – Krzysztof Kamil Baczyński.
czytaj dalej
Niespokojne wizje Edmunda Monsiela
Późniejsze dramatyczne wydarzenie w historii wioski – zbiorowa egzekucja w roku 1942, zdecydowanie wpłynęła na psychikę i dalsze życie Edmunda Monsiela.
czytaj dalej
DNA artysty, czyli o dziedziczeniu talentu
Czy lepiej pójść w ślady rodzica i zająć wygodne miejsce na przetartym już szlaku czy wbrew przeciwnościom zrobić coś rewolucyjnego?
czytaj dalej![Powrót Wacława Koniuszki [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2020/06/ow_koniuszko2-400x250.jpg)
Powrót Wacława Koniuszki [część II]
Wacław Koniuszko niczego w życiu nie zaniedbał. Nie zakopywał talentu. Zwiądłby od razu, gdyby nie pomoc kolegów artystów.
czytaj dalej![Powrót Wacława Koniuszki [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2020/05/ow_koniuszko1-400x250.jpg)
Powrót Wacława Koniuszki [część I]
Rozgłos miał, sława już podchodziła. Pierwszy poważny atak choroby zniweczył wszystkie plany Wacława Koniuszki. To nie wszystko.
czytaj dalej![Czy nie wiemy czegoś o Wyspiańskim? [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2020/05/ow_wyspianski2-400x250.jpg)
Czy nie wiemy czegoś o Wyspiańskim? [część II]
Wyspiański – niewysoki, z pozoru skromny, ale dumny student z Krakowa kontynuował nad Sekwaną rozpoczęte u Matejki studia malarskie.
czytaj dalej![Czy nie wiemy czegoś o Wyspiańskim? [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2020/05/ow_wyspianski1-400x250.jpg)
Czy nie wiemy czegoś o Wyspiańskim? [część I]
Nazwano go czwartym wieszczem, jego zasług dla polskiego dramatu nie da się przecenić, już wiemy więc, że mowa o Stanisławie Wyspiańskim.
czytaj dalej
Szymon Kobyliński. Ojciec polskiej karykatury
Kobyliński: „Każda miłość polega nieodmiennie od tysiącleci na tym samym: na myśleniu o obiekcie uczuć intensywniej, niż o własnej korzyści”.
czytaj dalej![Roman Kochanowski. Krakowianin w Monachium [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2020/04/ow_kochanowski2-400x250.jpg)
Roman Kochanowski. Krakowianin w Monachium [część II]
Mógłby ktoś powiedzieć, że Roman Kochanowski jako twórca żył poza czasem. Tyle się przetaczało w sztuce, a on nic, tylko te swoje pejzaże.
czytaj dalej![Roman Kochanowski. Krakowianin w Monachium [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2020/04/ow_kochanowski-400x250.jpg)
Roman Kochanowski. Krakowianin w Monachium [część I]
Roman Kochanowski odpisał Czapskiemu na te słowa: „Tak zwana sława to dym dobry, ale do wędzenia kiełbas, grubo krajanych”.
czytaj dalej![Kramsztyk. Ślad losu w dziełach [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2020/03/ow_kramsztyk2-400x250.jpg)
Kramsztyk. Ślad losu w dziełach [część II]
Najpiękniejszy portret kobiecy pędzla Romana Kramsztyka dziś oglądamy, niestety, w wersji czarnobiałej. Figuruje on w katalogu polskich strat wojennych.
czytaj dalej![Kramsztyk. Ślad losu w dziełach [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2020/03/ow_kramsztyk1-400x250.jpg)
Kramsztyk. Ślad losu w dziełach [część I]
Gdy warsztat nie stanowił już dlań problemu, oglądanie arcydzieł w muzeach Monachium, Wiednia, Berlina i Paryża stało się jego właściwą Akademią.
czytaj dalej![Tatry w sztuce polskiej [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2020/03/baner_tatry_ii-400x250.jpg)
Tatry w sztuce polskiej [część II]
Apogeum zainteresowania Tatrami przypada na okres modernizmu – Tatry zajęły pozycję centralną, a Zakopane stało się wtedy stolicą kulturalną.
czytaj dalej
Zawsze zaskakujący Mehoffer
Znakomity rysownik, biegły w swej sztuce malarz, rozważny Józef Mehoffer, z pozoru zdeklarowany mieszczuch, zaskoczył wszystkich obrazem „Dziwny ogród”.
czytaj dalej![Tatry w sztuce polskiej [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2020/01/ow_tatry1-400x250.jpg)
Tatry w sztuce polskiej [część I]
„Góry malować można i wiele ich stron w zupełności w obrazie okazać, wywołać doskonałe wrażenie ich malowniczości, ich kształtu i barwy.”
czytaj dalej![Jan Stanisławski: „Światło to dusza świata” [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2020/01/baner_stanislawski-400x250.jpg)
Jan Stanisławski: „Światło to dusza świata” [część II]
„… żebym miał kąt z bożej łaski, / maleńki jak te obrazki, / co maluje Stanisławski / z jabłoniami i bodiakiem / we złotawem słońcu takiem…”.
czytaj dalej![Jan Stanisławski: „Światło to dusza świata” [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2020/01/baner_wyrozniajacy_stanislawski-400x250.jpg)
Jan Stanisławski: „Światło to dusza świata” [część I]
Jan Stanisławski kojarzy się z „wielki malarzem małych obrazków”. A i owszem – ale zanim doszedł do mistrzostwa, musiał się sporo nabiegać po rusztowaniach.
czytaj dalej![Nieustannie oczarowany [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/12/baner_wyrozniajacy_weiss-1-400x250.jpg)
Nieustannie oczarowany [część II]
Weiss miał dobre życie – kochał i był kochany, znajdował wspólny język z żoną, Aneri, również malarką, był zamożny i zabezpieczony, a jednak…
czytaj dalej![Nieustannie oczarowany [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/12/baner_wyrozniajacy_weiss-400x250.jpg)
Nieustannie oczarowany [część I]
Młody Weiss z końcem XIX wieku należał do grupy żarliwców, zafascynowanych zarówno Przybyszewskim, jak i jego żoną Dagny Juel.
czytaj dalej![Niekarykaturalny karykaturzysta [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/12/baner_sichul-400x250.jpg)
Niekarykaturalny karykaturzysta [część II]
Zajrzyjmy do gabinetu karykatur Sichulskiego. Tableau! Jan Kasprowicz chodzi po górach, widząc je pod podeszwami butów jako zakorkowane szyjki butelek.
czytaj dalej![Niekarykaturalny karykaturzysta [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/11/ow_sichulski1-400x250.jpg)
Niekarykaturalny karykaturzysta [część I]
Sichulskiemu, który zamieszkał w hotelu Karpowicza, Ludwik Solski poradził, żeby już nie zapełniał nietrwałych serwetek buziami współbiesiadników.
czytaj dalej![Modelki Podkowińskiego i klątwa „Szału” [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/11/ow_podkowinski2-400x250.jpg)
Modelki Podkowińskiego i klątwa „Szału” [część II]
Ten sam Podkowiński, który w bliskości pani Ewy K. stworzył afirmujące życie impresjonistyczne pejzaże, jawi się w „Szale” jako prekursor symbolizmu.
czytaj dalej![Modelki Podkowińskiego i klątwa „Szału” [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/11/podkowinski_ow-400x250.jpg)
Modelki Podkowińskiego i klątwa „Szału” [część I]
To, co Władysław Podkowiński zrobił w Warszawie 24 kwietnia 1894 roku, wywołało burzę komentarzy, ale nie wyjaśniło motywu jego postępku.
czytaj dalej![Uniwersalność konserwatysty [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/11/ow_hofman2-400x250.jpg)
Uniwersalność konserwatysty [część II]
Zamieszkał we własnym, wygodnym domu na Zwierzyńcu. I to było, po perypetiach, najżyźniejsze dwudziestolecie Wlastimila Hofmana.
czytaj dalej![Uniwersalność konserwatysty [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/10/hofman_ow-400x250.jpg)
Uniwersalność konserwatysty [część I]
Starannie wykształcony w dziedzinie malarstwa, oprócz opanowania warsztatu osiągnął wysoki poziom świadomości artystycznej.
czytaj dalej![Leopolski – Rembrandt polski [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/10/ow_leopolski2-400x250.jpg)
Leopolski – Rembrandt polski [część II]
W szeregu artykułów zarzucał Leopolskiemu… niewłaściwy wybór tematów! Twierdził, że kolega powinien dać sobie spokój z obrazami historycznymi.
czytaj dalej![Leopolski – Rembrandt polski [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/10/ow_leopolski-400x250.jpg)
Leopolski – Rembrandt polski [część I]
Z polskiej rodziny szlacheckiej o austriackich korzeniach, dla sztukiporzucił karierę adwokata, potem prawie dziewięć lat poświęcił studiom malarskim.
czytaj dalej![Co wyczuł Wyczół [część III]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/09/wyczol_ow3-400x250.jpg)
Co wyczuł Wyczół [część III]
Wyczółkowski nie był i nie będzie ilustratorem czyjejś idei. Pozostał wierny własnej wizji ubranej w oryginalną formę.
czytaj dalej![Co wyczuł Wyczół [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/09/ow_wyczol-400x250.jpg)
Co wyczuł Wyczół [część II]
Autolitografie, oleolitografie, akwatinty, fluoroforty, druk płaski, druk wklęsły, sztuka wytrawiania, odbijania grafik, i najważniejsze: rysowanie.
czytaj dalej![Co wyczuł Wyczół [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/09/ow_wyczol1-400x250.jpg)
Co wyczuł Wyczół [część I]
Nie ukrywał malarskiego gestu. Jak Delacroix, jak Goya, jak Piotr Michałowski. Podobnie jak malarscy bracia poprzednicy, szedł za światłem.
czytaj dalej![Witold Pruszkowski. Tragiczny prekursor [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/08/ow_pruszkowski2-400x250.jpg)
Witold Pruszkowski. Tragiczny prekursor [część II]
Rozpoznano go. Omdlałego, świetnie ubranego mężczyznę z twarzą w bandażach zabrało z restauracji na dworcu w Peszcie Pogotowie Ratunkowe.
czytaj dalej![Witold Pruszkowski. Tragiczny prekursor [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/08/ow_pruszkowski1-400x250.jpg)
Witold Pruszkowski. Tragiczny prekursor [część I]
Artysta miał wszystko. W jednej chwili stracił to, co napędzało jego egzystencję. Los, tak szczodry, dał mu teraz potężną dozę cierpienia.
czytaj dalej![Widmo Ludwika de Laveaux [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/08/ow_delaveaux2-400x250.jpg)
Widmo Ludwika de Laveaux [część II]
Nie będzie sielanki. De Laveaux ma na warsztacie serię obrazów o tragicznej wymowie. Morze, które wyrzuca na brzeg ciemny, brunatnosiny kształt.
czytaj dalej![Widmo Ludwika de Laveaux [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/08/ow_delaveaux-400x250.jpg)
Widmo Ludwika de Laveaux [część I]
Jeden z tych, którzy nad majsterszulę Matejki przedkładali „bajecznie kolorowe” pejzaże Bronowic ze sztafażem z młodych chłopek.
czytaj dalej![Piętnaście lat z życia polskiej malarki [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/08/ow_bilinska2-400x250.jpg)
Piętnaście lat z życia polskiej malarki [część II]
Niebawem namaluje „Murzynkę”. Zarówno ruch postaci, jak i kolorystyka obrazu przywodzą na myśl malarstwo Delacroix. Nie sam temat, nie egzotyka. Wyraz!
czytaj dalej![Piętnaście lat z życia polskiej malarki [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/07/ow_bilinska-400x250.jpg)
Piętnaście lat z życia polskiej malarki [część I]
Nie uważała się za emancypantkę, ruch sufrażystek nie robił na niej wrażenia, a jednak sposób jej bycia ująłby ultrapostępowe niewiasty.
czytaj dalej![Najsłynniejszy polski akwarelista [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/07/ow_falat2-400x250.jpg)
Najsłynniejszy polski akwarelista [część II]
Nie był człowiekiem szczęśliwym, życie nie szczędziło mu ciosów, w malarstwie jednak nie pozostawił złowrogiej, fioletowawej czerni.
czytaj dalej![Najsłynniejszy polski akwarelista [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/07/ow_falat-400x250.jpg)
Najsłynniejszy polski akwarelista [część I]
Trzeba by kilkunastu chłopów na schwał, żeby działać na tylu różnych polach i osiągnąć to, czego dokonał Fałat-artysta, Fałat-pedagog, Fałat-społecznik, Fałat-żołnierz.
czytaj dalej
Wtopiona w płótno – Jan Matejko w Turcji
Matejko w tej podróży „zażył morza”. Będzie wiedział, jak je namalować w nietypowych kompozycjach, potraktowanych niby szkicowo, ale z potężną dozą ekspresji.
czytaj dalej![Czuły siłacz. O Jacku Malczewskim [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/06/ow_malczewski2-400x250.jpg)
Czuły siłacz. O Jacku Malczewskim [część II]
Gdyby byli razem, ogrzałaby dłońmi, jak dawniej, jego oczy. Bez niej wizjonerskie źrenice przyjmowały coraz mniej światła.
czytaj dalej![Czuły siłacz. O Jacku Malczewskim [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/06/ow_malczewski-400x250.jpg)
Czuły siłacz. O Jacku Malczewskim [część I]
„Gdybym nie był Polakiem, nie byłbym artystą”, ale wiemy, że ten patriota z całym swym poetyckim wnętrzem był przede wszystkim malarzem.
czytaj dalej![Wolność Olgi Boznańskiej [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/06/ow_boznanska2-400x250.jpg)
Wolność Olgi Boznańskiej [część II]
Kpiła z krytyków, którzy próbowali ją upchnąć w szufladkę z impresjonizmem. Przecież nie malowała w plenerze. Najwyżej etiudę pejzażową, z okna.
czytaj dalej![Wolność Olgi Boznańskiej [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/05/ow_boznanska1-400x250.jpg)
Wolność Olgi Boznańskiej [część I]
Wszyscy, którzy ją znali, nie mogli się nadziwić, że aż tak się zmieniała z chwilą zawiązania fartucha, ustawienia blejtramu na sztaludze, przygotowania palety i uchwyceniu pędzla.
czytaj dalej![Powrót Edwarda Okunia [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/05/ow_okun2-400x250.jpg)
Powrót Edwarda Okunia [część II]
Studiował sztuki piękne w pracowniach dobrych malarzy pedagogów w Warszawie, Krakowie, w Monachium i w Paryżu; wszędzie nie dłużej niż rok. Rozsadzał go temperament, śpieszno mu było do pracy na własny rachunek…
czytaj dalej![Powrót Edwarda Okunia [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/05/ow_okun-400x250.jpg)
Powrót Edwarda Okunia [część I]
Wrażliwy, reagował nie tylko na drgnienia własnej duszy, lecz i na kwestie żywo obchodzące społeczności z obu stron globu.
czytaj dalej![Po orbicie Kossaków [dodatek nadzwyczajny!]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/05/ow_nowicki-400x250.jpg)
Po orbicie Kossaków [dodatek nadzwyczajny!]
Lista uczniów i naśladowców Klanu Kossaków będzie się jeszcze wydłużać. Tymczasem jesteśmy świadkami kolejnej intrygującej zagadki, za którą kryją się bez wątpienia ludzkie dramaty.
czytaj dalej![Żar Maurycego Gottlieba [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/04/ow_gottlieb_2-400x250.jpg)
Żar Maurycego Gottlieba [część II]
„Jak ja głęboko pragnę wyeliminować wszelkie uprzedzenia wobec moich ludzi! Z jaką zachłannością usiłuję wykorzenić nienawiść otaczającą dwa narody.”
czytaj dalej![Żar Maurycego Gottlieba [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/04/baner_wyrozniajacy_gottlieb-400x250.jpg)
Żar Maurycego Gottlieba [część I]
Gottlieb odparował: – „Wprawdzie naśladuję Matejkę, lecz mimo to należę do najlepszych w Akademii, co sam pan profesor stwierdził w moim świadectwie!”.
czytaj dalej
Niepokorny – o Xawerym Dunikowskim
„W całej szkole miałem najgorsze stopnie z rysunków. Mój nauczyciel za głowę się chwycił, kiedy się dowiedział, że zostałem profesorem akademii.”
czytaj dalej![Po orbicie Kossaków [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/04/ow_kossakowie2-400x250.jpg)
Po orbicie Kossaków [część II]
„Jerzy stał się więźniem pracowni, z której już nie mogło nic wyjść, jak sam mówił, prócz knotów przeznaczonych na długi, wydatki domowe i zobowiązania” – a jednak, co widać po owocach, gleba Kossakówki nawet w złym czasie nie była jałowa.
czytaj dalej![Po orbicie Kossaków [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/04/ow_kossakowie-400x250.jpg)
Po orbicie Kossaków [część I]
Jerzy Kossak uczył się malarstwa w pracowni ojca, sławnego Wojciecha Kossaka, wykształconego artystycznie w Paryżu, Krakowie i Monachium.
czytaj dalej![Po pierwsze: malarz [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/03/ow_michalowski2-400x250.jpg)
Po pierwsze: malarz [część II]
Krakowski autorytet, artysta i pedagog, Wojciech Korneli Stattler, wyraził się o Michałowskim, że „malarstwo nie zaspokajało go wcale”.
czytaj dalej![Po pierwsze: malarz [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/03/ow_michalowski-400x250.jpg)
Po pierwsze: malarz [część I]
Tylko szesnastoletni uczeń krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych, Jan Matejko, ujrzawszy na wystawie olejny obraz Michałowskiego, wykrzyknął z entuzjazmem: – „Malowane wściekłą techniką!”.
czytaj dalej![Józef Brandt z Warszawy – generał malarstwa [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/03/ow_brandt2-400x250.jpg)
Józef Brandt z Warszawy – generał malarstwa [część II]
Tłumy radomian żegnały malarza. Bo to był jeszcze czas – wprawdzie schyłkowy – kiedy kochano artystów.
czytaj dalej![Józef Brandt z Warszawy – generał malarstwa [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/03/ow_brandt1-400x250.jpg)
Józef Brandt z Warszawy – generał malarstwa [część I]
„Józef Brandt z Warszawy” – tak sygnował swoje rozchwytywane obrazy najważniejszy malarz polskiej kolonii artystycznej w Monachium.
czytaj dalej![Szczęście Mojżesza Kislinga [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/03/ow_kisling2-400x250.jpg)
Szczęście Mojżesza Kislinga [część II]
Tysiące, bez przesady, zamówień. Nie tylko na portrety, także na odważne akty, do których artyście pozują bogate damy. Te akty, których nie wolno reprodukować, ozdobią prywatne rezydencje.
czytaj dalej![Szczęście Mojżesza Kislinga [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/02/ow_kisling1-400x250.jpg)
Szczęście Mojżesza Kislinga [część I]
Nazywano go Królem Montparnasse’u. Był znakomitym, pracowitym malarzem. Potrafił tworzyć nawet wtedy, gdy jego pracownia była pełna pijących i tańczących gości.
czytaj dalej![Między przepaścią a słońcem [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/02/rafal_ow2-400x250.jpg)
Między przepaścią a słońcem [część II]
W połowie lat trzydziestych XX w. malował kilkadziesiąt sporych olejnych pejzaży przemysłowych, formą przywodzące na myśl Nową Rzeczowość.
czytaj dalej![Między przepaścią a słońcem [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/02/ow_rafal1-400x250.jpg)
Między przepaścią a słońcem [część I]
… Przez dziewiętnaście godzin wisiał w powietrzu, uczepiony południowej ściany Zamarłej Turni w oczekiwaniu na pomoc lub na zgon.
czytaj dalej![Całe życie to malarski gest [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/01/ow_krzyzanowski2-400x250.jpg)
Całe życie to malarski gest [część II]
Zdarzało mu się stanąć przed studium, nad którym uczeń pracował od miesiąca, zetrzeć pozostałości świeżej farby i w pięć minut zbudować na tym płótnie pyszny obraz.
czytaj dalej![Całe życie to malarski gest [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2019/01/ow_krzyzanowski1-400x250.jpg)
Całe życie to malarski gest [część I]
Mówiono o nim, że ma „dar jasnowidzenia postaci”. Nie robił studyjnych szkiców, starał się natomiast przebywać w otoczeniu osoby, którą ma portretować. Obserwował bez ostentacji.
czytaj dalej
Zagadka Unierzyskiego
Odważna kompozycja, świetnie wyczute pasmo srebra między niebem a horyzontem, mistyczne oświetlenie – wszystko to w dziele, powiedzmy dziś, prekursora hiperrealizmu pociągało niezwykłością klimatu.
czytaj dalej
Muzy Stanisława Wyspiańskiego
W czasie pozowania do portretu (po lewej) zainteresowała Wyspiańskiego zmiana rysów, jaka nastąpiła u dziewczynki pod wpływem zmęczenia. Zamiast jej dać wypocząć, zrobił jej portret w tym stanie drugi raz, na tym samym kartonie. Rysy na drugim portrecie (po prawej) są jakby nieco zgrubiałe, wstążka osunęła się, włosy rozplotły.
czytaj dalej![Aleksander Gierymski. Nikt nie liczył na arcydzieło [część II]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2018/12/ow_2-400x250.jpg)
Aleksander Gierymski. Nikt nie liczył na arcydzieło [część II]
Wystarczy podejść w muzeum do obrazu i przypatrzyć się z bliska grze wirujących drobin to miękkich uderzeń pędzla, to ostrych, drobnych konturów, wyskakujących z tłustego impastu na powierzchnię płótna.
czytaj dalej![Aleksander Gierymski. Nikt nie liczył na arcydzieło [część I]](https://sztukipiekne.pl/wp-content/uploads/2018/12/ow_1-400x250.jpg)
Aleksander Gierymski. Nikt nie liczył na arcydzieło [część I]
Żadnych ideologii! Stanisław Witkiewicz powie, że twórca Trąbek przetapia farbę na blask światła, na drganie, przenikanie się barw okolonych powietrzem.
czytaj dalej
Kurtyny Teatru Słowackiego w Krakowie
Wbrew oczekiwaniom organizatorów konkursu na kurtynę dla teatru miejskiego przedsięwzięcie to nie wzbudziło większego zainteresowania wśród artystów, a szczególnie tych „wielkich nazwisk”, na których najbardziej zależało pomysłodawcom.
czytaj dalej
Firma portretowa S. I. Witkiewicz
„Firma podejmuje się wykonania portretów poza lokalem firmowym jedynie w wypadkach wyjątkowych (choroba, podeszły wiek itp.), przy czym zagwarantowana musi być firmie skrytka, w której można by pod kluczem przechowywać nieukończony portret”.
czytaj dalej