Wszechstronnie wykształcony artysta fotografik, malarz, autor nowatorskich, naukowych opracowań i wpływowy dydaktyk – Henryk Mikolasch – za życia doceniony w wąskim kręgu ówczesnych fotografików, po śmierci został niemal całkowicie zapomniany.
Bronisław Kopczyński, artysta, który wszystkie swoje liczne prace opatrywał sygnaturą z gmerkiem w formie serduszka z krzyżem, wraz z wedutami z motywem zabytkowych kamienic (…) przekazywał widzowi swój świat wewnętrzny i swoje widzenie realnego świata, robiąc to w sposób – trudno o inne określenie – uroczy.
Rafał rysował i malował od dziecka, wielokrotnie był też portretowany przez ojca. „Żyłem już w świecie malarskim. (…) dziwiłem się raczej, że ktoś na czym innym spędza czas niż na malowaniu” – pisał po latach.
„Malarstwo Mierzejewskiego jest przede wszystkim poszukiwaniem wielkiej, prostej, monumentalnej formy. W uproszczeniach tych dochodzi on do ostatnich niemal granic syntezy.”
Zachwyciły mnie (…) niewyobrażalnie oryginalne kompozycje figuralne Rajmunda Kanelby. Niby nic, portrety dzieci i młodych kobiet, jasne, świetliste, frenetyczne często zatrzymane w ruchu, w szkicu gestu.
„Jak wcześniej w Meksyku, tak potem w Grecji i we Włoszech poczułem, tak bym to nazwał, oddech kamienia. Ktoś powiedział, że kamienie oddychają, i że ten ich oddech jest jak śpiew syren, bo wabi i uwodzi, żeby potem zgubić.”