„Malarz zostawił Paryż z jego hałasem i zgiełkiem (…) Orcel stało się jego odosobnieniem z wyboru, gdzie wielkie osobistości tego świata składały mu wizyty. Tam stał się wieśniakiem, wykarczował stok wzgórza, gdzie posadził i uprawiał krzewy winorośli.”
„Najbardziej malowniczymi byli Huculi w zimie czy wczesną wiosną, w całym przepychu swych wspaniałych, barwnych strojów przy cerkwiach, czy przy święceniu wody w „Jordana”. Gorący koloryt, czerwienie, mogły urzekać.”
„Sztuka Samborskiego jest oszczędna w środkach, wyrafinowana w formie i konstrukcji, śmiała w rozwiązaniach kolorystycznych, a przy tym dziwnie bezpośrednia w oddziaływaniu. Ta bezpośredniość jest wynikiem pełnej dojrzałości artysty.”
W obrazach z okresu angielskiego artysta zerwał ostatecznie z filozofią kapistów, wypracował indywidualny styl bliski abstrakcji, oparty na czystym znaku malarskim.
„Potrzebna nam była konfrontacja ze sobą i konfrontacja z wielką sztuką. Bo artysta rodzi się poprzez sztukę, poprzez nawarstwienie doświadczeń, przez myślenie i przeżycie innych malarzy.”
Dla twórczości Meli Muter od początku istotne znaczenie miała tematyka związana ze światem ludzi doświadczonych trudami życia. Takie też modele dobierała do swoich ulubionych kompozycji – przedstawień matki i dziecka.