Wystawy malarstwa organizowane w Carnegie Institute w Pittsburghu miały na celu prezentowanie i promowanie współczesnej sztuki światowej oraz budowę kolekcji muzeum określanej jako „old masters of tomorrow”.
W tych radosnych obrazach słychać jak ludowe aniołki skocznie przygrywając na góralskich instrumentach towarzyszą Matce Bożej.
„Był jednym z naszych najpierwszych ‘wrażeniowców’-realistów. Z akwarelowym blokiem, farbami i trochą wody zaszywał się w trawę, krzaki, w redliny kartofli lub bruzdy kapusty i tam z pasją i zupełnym przekonaniem oddawał świat widzialny.”
„Artyści znają wartość swej sztuki i znają się pomiędzy sobą najlepiej – pragnęli więc stworzyć własną siedzibę – i być gospodarzami u siebie w domu.”
„Czy ja to życie, nawiązane w ogniu łez, szału i natchnień, zamieniłby na życie spokojne w zakreśleniu familijnym? O nie, nie, nigdy; dla mnie trzeba walk i goryczy jak ognia salamandrze.”
„W Krakowie nie było miejsca – oprócz Pałacu Sztuki – gdzie głowę mógłby przychylić malarz” – pisał malarz i grafik Leon Kowalski, jeden z pomysłodawców i współorganizator nowego stowarzyszenia.