Spojrzenie Jacka Mierzejewskiego
„Malarstwo Mierzejewskiego jest przede wszystkim poszukiwaniem wielkiej, prostej, monumentalnej formy. W uproszczeniach tych dochodzi on do ostatnich niemal granic syntezy.”
„Malarstwo Mierzejewskiego jest przede wszystkim poszukiwaniem wielkiej, prostej, monumentalnej formy. W uproszczeniach tych dochodzi on do ostatnich niemal granic syntezy.”
Zachwyciły mnie (…) niewyobrażalnie oryginalne kompozycje figuralne Rajmunda Kanelby. Niby nic, portrety dzieci i młodych kobiet, jasne, świetliste, frenetyczne często zatrzymane w ruchu, w szkicu gestu.
Niezbity to fakt, że Henryk Siemiradzki osiągnął szczyty maestrii malarskiej. Powierzchnia jego malowideł to szorstka faktura, budowana głównie z impastu.
Zachwyconemu a wstrząśniętemu Norwidowi obraz przywodził na myśl przeszłość, „co się rozdziera i kona”. Paryż bił brawa młodemu malarzowi, twórcy tyleż znakomitemu, ile inteligentnemu.
Przedstawicielom kolonii polskiej w Monachium służyło wówczas spokojne miasto nad Izarą. Nazywano je po domowemu Mnichowem.