Kazimierz Mikulski (1918-1998)
„Akwarium I”
olej na płótnie, 54 x 73 cm
Bertolami Fine Arts, Rzym – Włochy, 17 września 2021, estymacja: 100 – 150 EUR

Naszym zdaniem jest to najciekawszy polonik z wrześniowej aukcji w niewielkim, rzymskim domu aukcyjnym, podczas której sprzedawana będzie kolekcja włoskiego małżeństwa Marii Pia i Amintore Fanfani (Pan Fanfani był pięciokrotnie premierem Republiki Włoskiej). Oprócz tej pracy w katalogu aukcyjnym znalazło się też sporo prac polskich prymitywistów. Praca Kazimierza Mikulskiego pochodzi ze szczytowego okresu jego twórczości malarskiej (1967 rok), a najlepszą rekomendacją niech będzie fakt, że bliźniacza praca „Akwarium II” wchodzi w skład zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie. Zabawna jest jedynie estymacja ustalona przez dom aukcyjny na 100-150 EUR – w internetowej „prelicytacji” cena w dniu dzisiejszym (na 30 dni przed aukcją) to już 3.800 EUR. Polecamy!

Kiki de Montparnasse (1901-1953)
„Les souvenirs de Kiki”
broszura wydana w Paryżu w 1929 roku, 22,5 x 17,5 cm
Million & Associes, Paryż – Francja, 13 września 2021, estymacja: 700 – 900 EUR

Obiekt bibliofilski mogący stać się unikatowym dopełnieniem każdej kolekcji budowanej wokół malarstwa Ecole de Paris – broszura dotycząca Kiki de Montparnasee (a właściwie Alice Ernestine Prin) – słynnej (jeśli nie najsłynniejszej) modelki z Montparnasse, muzy malarzy, przyjaciółki i kochanki znanych artystów tworzących w tej paryskiej dzielnicy w latach dwudziestych XX wieku. Wydawnictwo zawiera zdjęcia Kiki oraz reprodukcje obrazów na których była sportretowana, a jego największym atutem jest odręczna dedykacja modelki dla Odette Pannetier wraz z humorystyczną ilustracją poniżej tekstu. Polecamy!

Zygmunt Schreter (1886-1977)
„Pejzaż”
olej na płótnie, 48 x 65 cm
Art for All, Izrael, 31 sierpnia 2021, cena wywoławcza: 460 USD

Bardzo typowy pejzaż autorstwa Zygmunta Schretera – z dołączonego przez dom aukcyjny zdjęcia trudno wywnioskować czy jest to widok z południa Francji czy innego śródziemnomorskiego regionu. Przed decyzją o licytacji warto byłoby również poprosić o udostępnienie zbliżenia sygnatury. Cena wywoławcza na pewno jest atrakcyjna z polskiego punktu widzenia. Polecamy!

Pomimo, że autorskie repliki były bardzo charakterystyczne i typowe dla późnego okresu twórczości Juliana Fałata to po pierwsze, bardzo rzadko wykonywał on wtedy prace w technice olejnej i tym bardziej nie replikował tego typu prac. Przy ocenie powyższej pracy nam wystarczy zestawienie z pracą z 1915 roku wchodzącą w skład kolekcji Muzeum Narodowego w Krakowie by mieć przekonanie do negatywnej rekomendacji.

Doskonały przykład na to, że nawet w dobrych kolekcjach można natrafić na „niedobre” obiekty – powyższa praca pochodzi z tej samej kolekcji co opisywana na początku praca Kazimierza Mikulskiego. Naszym zdaniem nie jest to autentyczna praca Nikifora Krynickiego, a falsyfikat w poprzednich dekadach – o czym świadczy bardzo wiele elementów malarskich (proszę zwrócić uwagę m.in. na krzywizny dachu , sposób malowania drugiego planu oraz liternictwo u dołu kompozycji). My odradzamy!