PRZEDWOJENNE ANTYKWARIATY: Salon Sztuki Alfreda Wawrzeckiego

Początki – Wielopole 3

W okresie międzywojennym w Krakowie, jak i w całej Polsce, rozkwitało zainteresowanie sztuką. Dawna stolica niezaprzeczalnie stanowiła skupisko życia artystycznego – z prężnie działającą Akademią Sztuk Pięknych, doskonałymi profesorami na tej uczelni, kawiarniami skoncentrowanymi na artystach, a także licznymi galeriami, salonami sztuki, antykwariatami.

Salon Sztuki Alfreda Wawrzeckiego, bo o nim mowa, był popularnym i lubianym miejscem, gdzie można było nabyć dzieła współczesnych, krakowskich malarzy. Nieznane są początki i dokładna data powstania, ale z ogłoszeń prasowych wiadomo, że Salon funkcjonował już w 1933 roku, początkowo pod adresem Wielopole 3 (przylegając do monumentalnego Pałacu Prasy).

Ze Szczepańskiej 9 na Wiślną

W 1935 roku siedzibę przeniesiono do budynku przy ulicy Szczepańskiej 9. Początek roku 1939 przyniósł kolejną zmianę lokalu, tym razem ostateczną – na ulicę Wiślną 9. Tuż przed drugą wojną ulica Wiślna skupiała wielu chcących zarobić artystów i pragnących obcowania ze sztuką odbiorców – po przeciwnej stronie antykwariatu Wawrzeckiego od wielu lat mieścił się już znany handel antykami Samuela Horowitza. W 1947 roku właścicielką firmy stała się Wanda Wawrzecka – najprawdopodobniej po śmierci Alfreda zakład przejęła jego żona, jednak był to przedostatni rok działalności Salonu Sztuki.

Oferta Salonu

Wawrzecki początkowo ogłaszał chęć kupna i sprzedaży dzieł wybitnych polskich artystów oraz usługi ramiarskie głównie w prasie (w Dzienniku Polskim i Ilustrowanym Kuryerze Codziennym), z czasem zamieszczał ogłoszenia w bardziej prestiżowych programach teatralnych, a także w katalogach dużych wystaw (urządzanych np. w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych). W ten sposób trafiał do odpowiednio wyselekcjonowanego klienta, który chętnie przyozdabiał ściany swoich salonów dziełami sztuki. Czyje obrazy można było nabyć u Wawrzeckiego? Przede wszystkim znanych, krakowskich artystów o uznanych już pozycjach na ówczesnym rynku sztuki – w jego ofercie nigdy nie brakowało martwych natur Alfonsa Karpińskiego, tatrzańskich widoków Stefana Filipkiewicza, marynistycznych impresji Sotera Jaxy Małachowskiego i rodzajowo-batalistycznych scen Jerzego Kossaka. Ponadto można było na Wiślnej 9 nabyć dzieła Włodzimierza Tetmajera, Jana Rubczaka, Piotra Stachiewicza, Stanisława Fabijańskiego, Edmunda Cieczkiewicza, Władysława Skoczylasa, Seweryna Bieszczada, Teodora Axentowicza, Wojciecha Kossaka. O tym, że firma Wawrzeckiego dobrze prosperowała świadczą też jego hojne donacje – w 1935 roku wsparł budowę nowego gmachu Muzeum Narodowego w Krakowie, a w 1948 roku firma podarowała obraz jako nagrodę dla zwycięzcy jednego z etapów Tour de Pologne.